دل را ز شرار عشق سوزاند علی (ع)
یک عمر غریب شهر خود ماند علی (ع)
وقتی که شکافت فرق او در محراب
گفتند مگر نماز می خواند علی (ع)

*** آجـــرک الله یـــــا مـهـدی جـــــان ***

ای تیغ نجات بخش حیدر بودی
از تیر زبان خلق بهتر بودی
هرچند شکافتی سرم را الحق
صد مرتبه مهربانتر از در بودی

گرچه ابن ملجمی پیدا شد وتیغی کشید
لحظه مرگ علی، بین در و دیوار بود...

محراب کوفه امشب در موج خون نشسته
یا عرش کبریا را سقف و ستون شکسته
سجاده گشته رنگین از خون سرور دین
یا خاتم النبیین، یا خاتم النبیین
از تیغ کینه امشب فرقی دو نیم گردید
رفت آن یتیم پرور، عالم یتیم گردید

يك جور زدند كه از دو زانو افتاد
يا فاطمه اي گفت و به پهلو افتاد
از شدت ضربه سر فقط باز نشد
چه فاصله اي بين دو ابرو افتاد...

باز تنها میرود / در میان کوچه ها با یاد زهرا میرود

بر لبش یا فاطمه / ذکر تسبیح علی تا عرش اعلی میرود

بعد سی سال او هنوز / با دلی پر سوی نخلستان غم ها میرود

کاش در اين رمضان لايق ديدار شويم 

سحرى با نظر لطف تو بيدار شويم 

کاش منت گذارى به سرم مهدى جان 

تا که همسفره تو لحظه افطار شويم